Mysłowice - Oficjalny Portal Miejski - Serwis (PL)

Kalendarium

ROK	WYDARZENIE
1360	Dokument księcia opawsko - raciborskiego, Mikołaja oddający rycerzowi Ottonowi z Pilicy wsie Jaźwice, Załęże, Bogucice i Roździeń z miasteczkiem Mysłowice, wymienia je po raz pierwszy, jako miasto lokowane na prawie magdeburskim; miasto znajdowało się w obrębie księstwa raciborskiego, którego terytorium podlegało wtedy królowi Czech.
1448	Właścicielami Mysłowic są Jan i Tomasz pieczętujący się herbem Dwa i Pół Krzyża; herb ten jest uwidoczniony w kościele Mariackim.
1479	Mysłowice, wraz ze Śląskiem znalazły się pod władzą króla Węgier Macieja Korwina, by po jedenastu latach ponownie powrócić pod panowanie czeskie; Mysłowice należą już wtedy do ziemi pszczyńskiej.
1517	Książę Kazimierz Cieszyński sprzedał ziemię pszczyńską, której był właścicielem, łącznie z Mysłowicami, Aleksemu Turzonowi.
1536	Kolejna zmiana właściciela Jan Turzon sprzedaje dobra mysłowickie Stanisławowi Salamonowi.
1546	Nowy właściciel Mysłowic wykupił wolne sołectwo rozdzieńskie, przejmując uprawnienia samorządowe wsi Rozdzień.
1587	W trakcie walk o tron polski Mysłowice zostały splądrowane i spalone przez oddziały wojskowe Jana Zamoyskiego; poważnie uszkodzono Kościół, uległy także spaleniu stare księgi miejskie.
1614	Dobra mysłowickie ulegają rozdrobnieniu po śmierci Katarzyny Salamonowej, miasto znalazło się w większej części w rękach dwóch rodzin: Mieroszewskich i Kamieńskich.
1637	Właścicielami Mysłowic zostaje rodzina Mieroszewskich.
1678	Krzysztof Mieroszewski utworzył ordynację mysłowicką, zatwierdzoną w rok później przez austriackiego cesarza Leopolda I; miało to zapobiec rozdrobnieniu majątku poprzez podziały spadkowe.
1694 - 1755	Pierwszy ordynat mysłowicki Jan Krzysztof Mieroszewski, wykupuje dalsze, nienależące jeszcze do Mieroszewskich, części Mysłowic.
1745	Na drodze do mostu powstaje kapliczka, której fundatorem jest małżeństwo Jarlików. W wyniku III wojny śląskiej (1756-1763) Mysłowice przechodzą pod panowanie króla Prus; rzeka Czarna Przemsza staje się granicą miedzy Prusami a Rzeczpospolitą.
1755	Drugim ordynatem mysłowickim zostaje Józef Mieroszewski.
1758	Pożar niszczy część zabudowań miejskich, w tym: domy w rynku, ratusz oraz część zabudowań ulicy Kaczej.
1762	Włączenie Mysłowic do administracji powiatu pszczyńskiego.
1768 - 1779	Trzeci ordynat mysłowicki Jan Nepomucen, pełni tę funkcję w zastępstwie niepełnoletniego brata Wincentego.
1779 - 1780	Czwarty ordynat krótko pełnił swoją funkcje - ginie tragicznie, spadając z konia.
1780 - 1806	Piąty ordynat mysłowicki Felicjan Mieroszewski, polski generał, uczestnik wypraw napoleońskich, zbudował m. in. zameczek myśliwski na terenie Parku Zamkowego.
1788	Odbudowa ratusza, w miejsce spalonego w 1758 roku.
1795	Po III rozbiorze Polski granica Prus przesunęła się dalej na wschód, przez co Mysłowice przestały pełnić rolę miasta granicznego; nad granicą znalazły się ponownie w 1807 roku, gdy utworzono Księstwo Warszawskie.
1808	Pruska reforma ordynacji miejskiej spowodowała zaliczenie Mysłowic jedynie do tzw. osad targowych.
1815	Kongres Wiedeński powołał do istnienia Królestwo Polskie pod panowaniem cara Rosji; po drugiej stronie Przemszy (oddzielona Białą Przemszą) powstała tzw. Rzeczpospolita Krakowska.
1818	Mysłowice zostały wcielone do powiatu bytomskiego.
1824	Ordynację mysłowicką dziedziczy Aleksander Mieroszewski VII ordynat.
1839	Aleksander Mieroszewski sprzedaje swoje włości Marii Winkler.
1846	Na Przemszy w okolicach Mysłowic zetknęły się ze sobą granice trzech państw zaborczych, gdy po stłumieniu rabacji chłopskiej Austriacy włączyli tereny Wolnego Miasta Krakowa do swego państwa.
1847	Mysłowice znajdują się na trasie kolejowej pomiędzy Wrocławiem i Krakowem.
1851	Wprowadzono w mieście oświetlenie gazowe.
1855	Rozebranie drewnianego budynku ratusza na rynku.
1862	Mysłowice odzyskują prawa miejskie; do miasta włączono część tzw. enklaw, m. in. wójtostwo, tereny na Piasku i Szabelni oraz wsie i osady: Janów Miejski, Ćmok, Szopienice Miejskie.
1866	Powstanie kopalni „Mysłowice” poprzez połączenie dotychczasowych kopalń „Danzig” i „Neu Danzig”.
1866 - 1868	Budowa nowego ratusza przy dzisiejszym Placu Wolności.
1914	W roku wybuchu I wojny światowej Mysłowice liczyły 18 800 mieszkańców i obejmowały obszar 8,8 km².
1916	Magistrat Mysłowic wyemitował własne pieniądze, gwarantując ich pokrycie w markach państwowych.
1918	Dekanat mysłowicki składa się z 14 parafii; był to największy dekanat górnośląski.
1919	15 sierpnia na placu kopalni "Mysłowice" niemiecki Grenzschutz strzela do górników, są zabici i ranni; wydarzenia te są początkiem I powstania śląskiego.
1922	20 czerwca do Mysłowic wkracza Wojsko Polskie pod dowództwem gen. Szeptyckiego, tym samym Mysłowice zostały objęte przez władze polskie i powróciły do Macierzy.
1924	Rozporządzeniem Śląskiej Rady Wojewódzkiej zniesiono ostatnie enklawy i włączono je do miasta.
1926	Rozwiązano Komisaryczną Radę Miejską i ogłoszono wybory samorządowe - Niemcy uzyskali 13 mandatów, Polacy 17.
1930	Rada Miejska nadała tytuł Honorowego Obywatela Miasta kardynałowi Augustowi Hlondowi, którego rodzina pochodzi z Mysłowic.
1939	Wkroczenie wojsk hitlerowskich do Mysłowic.
1940	Utworzenie Tymczasowego Więzienia Policyjnego nad Czarną Przemszą.
1945	28 stycznia do Mysłowic wkroczyła Armia Czerwona.
1951	Od 1 kwietnia Mysłowice stały się siedzibą powiatu.
1975	Nowy podział administracyjny kraju przyłączył do miasta Wesołą, Kosztowy, Krasowy i Dziećkowice; powierzchnia miasta wynosi odtąd 66 km², a ludność liczy 61 700 osób.
1977	Do Mysłowic przyłączono Imielin, Chełm Śląski oraz Kopciowice.
1995	Z dniem 1 stycznia powstały gminy Chełm Śląski oraz miasto Imielin.
2000	Bullą papieską nadano miastu Mysłowice patronat św. Jana Chrzciciela, czczonego w odnowionej kapliczce przy ul. Grunwaldzkiej oraz w kościele pod wezwaniem Ścięcia Świętego Jana Chrzciciela.

Opracowano na podstawie wydawnictwa „Mysłowice. Roczniki 1295-1995” autorstwa Antoniego Piwowarczyka.